ಸುಪ್ತ ಮನಸ್ಸಿನ ಅದ್ಭುತ ಸಾಮಾರ್ಥ್ಯಗಳು

ಉಪನ್ಯಾಸಕನ ವೃತ್ತಿಗೆ ಸೇರಿ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಕಳೆದಿದ್ದುದರಿ೦ದ ಈ ಸಲ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ದ್ವಿತೀಯ ಪದವಿಪೂರ್ವ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಉತ್ತರ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ನಮಗೆ ಸಿಗುವ ಆದೇಶ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ಕೂಡ ಅಚ್ಚಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮತ್ತು ನನ್ನ೦ತೆಯೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನಕ್ಕೆ ಅರ್ಜಿ ಹಾಕಿದ ಸಹುದ್ಯೋಗಿಯ ಆದೇಶ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ಅಚ್ಚಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ಫೋಟೋವನ್ನು ಅ೦ಟಿಸಿ ಪ್ರಾ೦ಶುಪಾಲರ ಸಹಿಯನ್ನು ಪಡೆದೆವು.

  ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಆರ೦ಭವಾಗುವ ಸಮಯ ಹತ್ತು ಗ೦ಟೆ ಎ೦ದು ನಿಗದಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾನು ಒ೦ಭತ್ತು ಗ೦ಟೆಗೇ ನಿಗದಿಯಾದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದೆ. ಉಪಮೌಲ್ಯಮಾಪಕರು ಯಾವ್ಯಾವ ಗು೦ಪಿನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾರೆ ಎ೦ದು ಒ೦ದು ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ನೋಟೀಸು ಬೋರ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಎಷ್ಟು ಹುಡುಕಿದರೂ ನನ್ನ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸಹುದ್ಯೋಗಿಯ ಹೆಸರು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಯಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಉತ್ತರ ಬ೦ತು. ಕಾದು ಕಾದು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಕೊನೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸ್ಥಳ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಹನ್ನೊ೦ದು ಗ೦ಟೆ ದಾಟಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಆ ದಿನ ಆರು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಲು ಆಗದೇ ಮರು ದಿನಕ್ಕೆ ಉಳಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ.

  ಎರಡನೇ ದಿನಕ್ಕೆ ಬ೦ದಾಗ ಒ೦ದು ಹದ ಸಿಕ್ಕಿ ಸಲ್ಪ ವೇಗವಾಗಿ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಓಎ೦ಆರ್ ಶೀಟಿನಲ್ಲಿ ಅ೦ಕಗಳನ್ನು ತು೦ಬುವ ಕೆಲಸವೊ೦ದು ಹೊರತುಪಡಿಸಿದರೆ ಬೇರ್ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ನನಗೆ ಹೊಸದೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಿ೦ದ ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಥಮ ಪದವಿ ಪೂರ್ವ ಕಾಲೇಜಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿದ ಅನುಭವವೂ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬ೦ತು.

  ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಗುಣಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಗುಣಮಟ್ಟ ಏನೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಎಷ್ಟು ಬುದ್ಧಿವ೦ತರು ಎ೦ದು ಆಗ ಮನದಟ್ಟಾಯಿತು. ಹಲವರಿಗೆ ತು೦ಬಾ ಕಡಿಮೆ ಅ೦ಕಗಳು ಬ೦ದಿರುವುದೂ ನನ್ನ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನದ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಲು ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು.

  ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ವಿನೋದಾವಳಿಗಳು, ಮೋಜಿನ ಅ೦ಶಗಳು ಕಾಣಲು ಸಿಗುವುದು ಸಹಜ. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಇ೦ಥಹ ಒ೦ದೆರಡು ಅನುಭವವಾಯಿತು.

 ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು ಉತ್ತರ ಪತ್ರಿಕೆ ತಿದ್ದುವ ಸಹುದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬನಿಗೆ, ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೆದ ವಿನ೦ತಿ ಪತ್ರವೊ೦ದು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಅವರು ಅದನ್ನು ನನಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತಾ, “ತು೦ಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದಾನೆ” ಎ೦ದರು. “ಸರ್, ನಾನು ತು೦ಬಾ ಬಡವ....” ಎನ್ನುವಲ್ಲಿ೦ದ ಆತನ ಪತ್ರ ಆರ೦ಭವಾಗುತ್ತದೆ. ತನ್ನನ್ನು ಪಾಸು ಮಾಡುವ೦ತೆ ಆತ/ಆಕೆ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಆ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದಾನೆ/ಳೆ ಎ೦ದು ಬೇರೆ ವಿವರಿಸಿ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಆ ಪತ್ರದಲ್ಲಿರುವ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೋಡಲು ಹೋಗದಿದ್ದರೂ, ಆತನ/ಆಕೆಯ ಕನ್ನಡ ತು೦ಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಎ೦ದು ಒ೦ದೆರಡು ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಓದಿಯೇ ಅ೦ದಾಜು ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಆತನನ್ನು/ಆಕೆಯನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವ೦ಥಹ ಶಿಕ್ಷಕ ಸಿಕ್ಕರೆ ಇ೦ಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿಯೂ ಉತ್ತಮ ಪರಿಣತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಬಹುದೇನೋ ಅ೦ದೊಕೊ೦ಡೆ.

  ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಒ೦ದೆರಡು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಇ೦ಗ್ಲೀಷ್ ವರ್ಣಮಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದರು. ನನ್ನ ಸಹುದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೂ ಅ೦ಥಹ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಬ೦ದಿದ್ದವು ಅ೦ದರು.

  ಮೌಲ್ಯಮಾಪದ ಕೊನೆಯ ದಿನ ನಾವು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದೆವು. ಮೌಲ್ಯಮಾಪನದ ವೇತನವನ್ನು ಚೆಕ್ಕಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕೊಡುವುದರಿ೦ದ ಅದಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಎಲ್ಲಾ ಗು೦ಪುಗಳಿ೦ದಲೂ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಬ೦ದು ತಲುಪುವವರೆಗೂ ಚೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಬಟವಾಡೆ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎ೦ದಿದ್ದರು. ಅದ್ಯಾಕೆ ಕೆಲವರು ಅಷ್ಟೊ೦ದು ನಿಧಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎ೦ದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದೆ. ಓರ್ವ ಸಹುದ್ಯೋಗಿ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ತಿಳಿಸಿದರು. ಕೆಲವು ಗು೦ಪಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು, ಮೂವರು ಜನ ಹೊಸದಾಗಿ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನಕ್ಕೆ ಬ೦ದಿರುವುದರಿ೦ದ ಅವರ ಕೆಲಸ ತಡವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎ೦ದರು. ಅವರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಮೌಲ್ಯಮಾಪನಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಾದರೆ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಅನುಭವ ಇರಬೇಕು. ಪ್ರಥಮ ಪದವಿ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಿ ಅನುಭವವಿಲ್ಲವೇ ಎ೦ದೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ ನಿಧಾನ ಮಾಡಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಸರ್. ನಮ್ಮಷ್ಟು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿದ ಅನುಭವ ಅವರಿಗಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಕೆಲವರ ಸ್ವಭಾವವೇ ನಿಧಾನ ಎ೦ದರು. ಇರಬಹುದು ಅ೦ದುಕೊ೦ಡೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಗು೦ಪಿನಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಹೊಸಬನಾದರೂ ಮೊದಲ ದಿನವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಅನೇಕ ಸಲ ಬಹುಬೇಗನೇ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

  ನಮ್ಮ ವೇತನಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಸಹುದ್ಯೋಗಿಗಳೊಡನೆ ಕೂತು ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನನಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ೦ಥಹ ವಿನ೦ತಿ ಪತ್ರಗಳಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಇತರ ವಿಚಾರಗಳಾಗಲೀ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಸಹುದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಅ೦ಥವು ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.

  ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ತಾನು ಉತ್ತೀರ್ಣನಾಗಲು ಅನೇಕ ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ಹೊ೦ದಿರುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಮು೦ದುವರಿಸಿ ತನ್ನ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ತಾನು ನೆಲೆ ನಿಲ್ಲಲು, ಅಥವಾ ಸಮಾಜದ ಮು೦ದೆ ತಾನೂ ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾವ೦ತ/ವಿದ್ಯಾವ೦ತೆ ಎ೦ದು ತೊರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು.. ಹೀಗೆ ಹಲವು ಕಾರಣಗಳಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಸಹುದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೊಬ್ಬಳು ವಿಚಿತ್ರ ಕಾರಣವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾಳೆ-

  “ನನ್ನನ್ನು ಪಾಸು ಮಾಡಿ ಸರ್, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ!”

   ಆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯ ಪಾಡು ಕ೦ಡು ಅಯ್ಯೋ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ನೀವೇ ನನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಎ೦ದು ಬರೆಯಲಿಲ್ಲ!